Η Υγειονομική Κρίση στη Δυτική Μακεδονία

Για να μπορέσει κάποιος να επιλύσει ένα πρόβλημα, δεν αρκεί απλώς να αποδεχθεί την ύπαρξή του. Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει ότι ο ίδιος αποτελεί μέρος του προβλήματος και το πιο σημαντικό, να αναλάβει τις ευθύνες του, αφήνοντας στην άκρη το λεγόμενο «πολιτικό κόστος». Τι συμβαίνει λοιπόν τα τελευταία χρόνια στα πέντε νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας; Σχεδόν το σύνολο των κλινικών και των τμημάτων είναι υποστελεχωμένα. Οι αριθμοί, τα περιστατικά και οι συνεχείς, περιστασιακές μετακινήσεις προσωπικού αποδεικνύουν αυτή την κατάσταση. Ορισμένες κρίσιμες κλινικές και τμήματα υπολειτουργούν και όλοι οι πολίτες της περιοχής το γνωρίζουν και το βιώνουν καθημερινά.

Είναι σχεδόν ουτοπικό, ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες, να επιτευχθεί η πλήρης στελέχωση των νοσοκομείων σύμφωνα με τα οργανόγραμμα. Ωστόσο, αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει, είναι να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στη στελέχωση των βασικών, «πρώτης γραμμής» κλινικών (όπως οι Παθολογικές, Καρδιολογικές και Χειρουργικές) σε όλα τα νοσοκομεία της Περιφέρειας. Είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς: αυτή είναι η πραγματική μάχη. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Το θεμελιώδες ερώτημα δεν είναι αν θα έχουμε πέντε ουρολογικές κλινικές — όλες ή κάποιες υποστελεχωμένες — αλλά αν μπορούμε να έχουμε μία ή δύο καλά στελεχωμένες σε ένα ή δύο νοσοκομεία που θα προσφέρουν ουσιαστική φροντίδα στους ασθενείς.

Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, το να επαναλαμβάνουμε για τρεις δεκαετίες «κανένα κλείσιμο, καμία συγχώνευση, καμία μετακίνηση», όταν τα γεγονότα μας έχουν διαψεύσει σε περισσότερο ευνοϊκές οικονομικά εποχές, δεν συνιστά ρεαλιστική και επομένως σοβαρή προσέγγιση. Ούτε τα οικονομικά βοηθήματα ή κίνητρα των 500€ (ή των 1.000€ εφόσον θεσπιστούν) από πόρους της Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Η πραγματικότητα δεν αλλάζει μόνο με κίνητρα και συνθήματα. Απαιτεί σαφή σχέδιο, ιεράρχηση προτεραιοτήτων και τόλμη.

Αυτή τη φιλοσοφία, που ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας με το ύφος ή την παρορμητικότητά του, υποστηρίζει ο σημερινός Αντιπεριφερειάρχης Υγείας Α. Φούντογλου και, κατ’ επέκταση, η Περιφερειακή Αρχή, που τολμούν να ανοίξουν αυτό το σύνθετο και διαρκές πρόβλημα. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν είναι «επαγγελματίας πολιτικός», γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να μιλά πιο ανοιχτά, μερικές φορές μέχρι του σημείου της παρεξήγησης. Υπάρχουν σίγουρα δύσκολες πτυχές στην κατάρτιση του Υγειονομικού Χάρτη της Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας, όπως η λειτουργία των δύο ΜΕΘ. Είναι εφικτό να υποστηρίξει η Δυτική Μακεδονία δύο μονάδες εντατικής θεραπείας ή θα πρέπει να λειτουργεί μόνον μία και πού;

Ωστόσο, αυτά τα ζητήματα αφορούν όχι μόνο την τοπική κοινωνία αλλά και την κεντρική κυβέρνηση. Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθεί ότι όταν το Μποδοσάκειο ορίστηκε ως νοσοκομείο αναφοράς κατά την πανδημία και προκλήθηκαν αντιδράσεις από πλευράς Μαμάτσειου, η στήλη αυτή στήριξε ανοιχτά αυτήν την επιλογή, θεωρώντας την απολύτως δικαιολογημένη και δίκαιη. Επίσης, όταν ο πρώην Δήμαρχος Κοζάνης Λ. Μαλούτας παρουσίασε μια μελέτη που πρότεινε τη δημιουργία ενός νέου νοσοκομείου στην περιοχή της Κοζάνης, την ίδια στιγμή που υπήρχε σε εξέλιξη η επέκταση της σύγχρονης πτέρυγας του Μαμάτσειου, η στήλη αυτή είχε ασκήσει κριτική στις απόψεις του πρώην δημάρχου.

Εν κατακλείδι, η ανάγκη για μια σοβαρή και τεκμηριωμένη συζήτηση σχετικά με τον υγειονομικό χάρτη στη Δυτική Μακεδονία που θα οδηγήσει σε δράσεις είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική.Αυτό μπορεί να συμβάλει θετικά στην αναβάθμιση της περίθαλψης, αρκεί να μην υπάρξουν σκοπιμότητες και πολιτική ιδιοτέλεια πίσω από αυτήν την πρωτοβουλία. Ωστόσο, βλέποντας όσα συμβαίνουν παρασκηνιακά, φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία είναι πολύ δύσκολη ή ακόμη και ακατόρθωτη.

Η Χύτρα