Η Πολιτική Κληρονομιά του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η πολιτική σκηνή στη χώρα μας εκφράζει συχνά τη δυσαρέσκεια και την αντίθεση στις θέσεις του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, με τις διάφορες δεξιοαριστερές πολιτικές ομάδες να τον αποκαλούν με χαρακτηρισμούς που ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή. Ενώ ήταν εν ζωή, τον χαρακτήριζαν ως φιλομπααθικό, τριτοκοσμικό και σοσιαλεθνικιστή. Μετά το θάνατό του, οι χαρακτηρισμοί μεταλλάχθηκαν σε ουτοπικό, ιδεαλιστή και οραματιστή. Η ουσία των χαρακτηρισμών αυτών όμως παραμένει ίδια: αποδέχονται τη σημασία των θέσεών του, αλλά επισημαίνουν ότι αυτές δεν είναι εφικτές. Αρκεί όμως η κατάλληλη πολιτική βούληση και οι σωστές πολιτικές θέσεις για να γίνουν πραγματικότητα.

Ένα από τα κύρια προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας είναι η μορφωτική ανεπάρκεια και η πολιτική υποτέλεια. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό φαίνεται ανίκανο να κατανοήσει ότι η σύγκρουση με την γενοκτονική κάστα της Τουρκίας προϋποθέτει πολιτική παιδεία και πολιτική ικανότητα, και όχι στρατιωτικές ενέργειες. Ένα δορυφορικό και εξαρτημένο κράτος δεν είναι σε θέση να διαμορφώσει ελεύθερες πολιτικές για τους λαούς της περιοχής. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήθελε την Πατρίδα μας να αποτελεί Δύναμη Ηθικής και Πολιτικής Δημοκρατίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η προπαγάνδα του κράτους λειτουργεί ως απολογητική των γενοκτονικών δομών του κεμαλισμού, ενώ το πολιτικό προσωπικό εκλαμβάνει την ανοχή και συνεργασία με το κεμαλοϊσλαμικό καθεστώς ως διάλογο, ειρήνη και φιλία. Αυτή η ανήθικη και εξαρτημένη εκδοχή της φιλίας, που ονομάζεται ελληνοτουρκική, αδυνατεί να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αντί να προβάλλουν το ζήτημα της αναγνώρισης της ποντιακής γενοκτονίας στα διεθνή συνέδρια, κάποιοι προτιμούν να καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του σφαγέα μας και να υπογράφουν συμφωνίες συνεργασίας με την Τουρκία. Σημαντικές πολιτικές απόψεις, ακόμη και εκείνες αντίθετες, παραμένουν απολογητικές για την τουρκική βία.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στάθηκε απέναντι σε όλους αυτούς τους αδιάφορους και κυνικούς. Έδωσε νέο νόημα σε σημαντικές έννοιες όπως Μικρά Ασία, Ιστορικοί Λαοί, Πόντος και Ποντιακότητα. Η προσδοκία του ήταν να αναδείξει το Ποντιακό Ζήτημα μέσα από την επιστήμη και την πολιτική, αντί να περιορίζεται σε στερεότυπες λαογραφίες. Αντιμετώπισε μια ακαδημαϊκή κοινότητα που, δυστυχώς, ανταγωνιζόταν με επαρχιωτισμό και έλλειψη επιστημονικής διάθεσης. Η επιτυχία του ωστόσο ήταν αναμφισβήτητη, καθώς έκανε το ποντιακό ζήτημα εθνικό ζητούμενο για όλο τον Ελληνισμό.

Κάθε συλλογικότητα έχει την ελευθερία να επιλέγει τη μορφή και τον χαρακτήρα των εκδηλώσεων μνήμης της. Θεωρούμε ωστόσο ότι η εκδήλωση μνήμης του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη συνιστά πολιτικό λάθος. Πιστεύουμε πως οι εκδηλώσεις μνήμης των ποντιακών συλλόγων θα πρέπει να επικεντρώνονται στο Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα, προωθώντας τον αγώνα και τις νίκες μας. Θέλουμε η συζήτηση να αφορά το Νέο Ανατολικό Ζήτημα, το Τουρκικό Πρόβλημα και την Ανθρωπιστική Ελλάδα. Δεν καταλογίζουμε πρόθεση ή δόλο στο Δ.Σ. του συλλόγου, αλλά επιδιώκουμε η εκδήλωση να αναδείξει την προοπτική του αγώνα για την διεθνοποίηση της Ποντιακής Γενοκτονίας και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως μέρας μνήμης στην Ευρώπη.

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην εκδήλωσή τους και δηλώνουμε την επιθυμία μας για συνεργασία μαζί τους και με όλους τους ποντιακούς συλλόγους, στο πολιτικό πλαίσιο που έχουμε θέσει.

ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

“Μιχάλης Χαραλαμπίδης”